تنها دلیل بودنم

و دیروز جایی در نزدیکی 3 ساله شدنت . در سومین سالی که حضور پرمهرت خانواده کوچکمان را 3 نفره کرده .من نیز 33 ساله شدم.چقدر تقابل این 3 ها را دوست دارم و خدا میداند که چقدر شاکرم. این روزها حال عجیبی دارم مثل همیشه پرم از هوای تو اما انگار نفس کم میاورم .چه میکنی با دنیای ما مادر؟ بزرگ شدنت چرا انقدر پر شتاب است عزیز دلم؟ به یاد روزهای نوزادیت میافتم که ساعتها کنارت مینشستم تا نشانه های تغییر را کشف کنم و به پدرت مژده بزرگ شدنت را بدهم حتی به حرکات انگشتان و پلکهایت و صدای خنده و گریه ات دقت میکردم. اما این روزها هرثانیه ای که میگذرد من فقط حسی مانند برق گرفتگی دارم و جا میمانم از این همه سرعت تو. تویی که اکنون نه یک کودک وابسته که بز...